သစ္ငုတ္တို....

သတိရတိုင္း.......
ေဆးလိပ္တစ္တိုနဲ႔ ေနညိဳခ်ိန္ေတြကို
ႏူတ္ဆက္ခဲ့တာပါ..........။
ေၾသာ္......ဘဝ......ဘဝ
မိုးေမွာင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့
သစ္ရြက္ေတာင္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ
မေၾကြက်ေတာ့ပါလား.........။
နတၱိဘဝမွာ....
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုလည္း
မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူးေလ.........။
ေလယူရာ ယိမ္းႏဲြ႕ေလတဲ့
အမိူက္တစ္စအတြက္
ေလစုန္ေလဆန္ကို ေျပးလႊားႏိူင္တဲ့
စြမ္းအားမ်ိဳး ရခ်င္မိတယ္.........။
အို......ငွက္ငယ္
အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ နင့္ကို
ဂုဏ္ျပဳပါတယ္..........
လမ္းေတြ....လမ္းေတြ.....
ဘယ္လမ္းဆံုးမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးရိွႏိူင္ပါ့မလဲ......
မိုးေရစက္ေတြ ျဖစ္လာဖို႔
တိမ္ေတြ ကူညီခဲ့တာဆို
ငါ့မ်က္ရည္တစ္စက္အတြက္ကေရာ
ဘယ္သူကူညီခဲ့တာလဲ..........
ဟုတ္ပါတယ္.......
သူ..........
သူ..........
သူ..........
အခုေတာ့လည္း
ယူကယ္သူမရိွတဲ့အရပ္မွာ
သူ.......ေပ်ာ္ေနေလာက္ပါျပီေလ။